Analiza podłoża uwarstwionego
Podczas wyznaczania osiadania podłoża warstwowego program oblicza najpierw osiadanie na granicy pomiędzy pierwszą warstwą na wyrobiskiem a warstwami nadkładu Sint i wyznacza długość niecki osiadania wzdłuż granic warstw. W takim przypadku, podejście odpowiada podejściu stosowanemu dla gruntu jednorodnego.
Następnie (jak pokazano na Rysunku) program wyznacza długość niecki osiadania L na powierzchni terenu.
Analiza osiadania dla podłoża warstwowego
Następne obliczenie różni się w zależności od wybranej teorii:
Rozwiązanie według Limanova
Limanov opisał poziome przemieszczenie nad wyrobiskiem za pomocą utraconego obszaru F:
gdzie: | L | - | długość niecki osiadania |
F | - | strata objętości gruntu na 1 m bieżący wyznaczana z: |
gdzie: | Lint | - | długość niecki osiadania wzdłuż warstw nad wyrobiskiem |
Sint | - | osiadanie odpowiedniej warstwy |
Rozwiązanie według Fazekasa
Fazekas opisał poziome przemieszczenie na wyrobiskiem za pomocą następującego wyrażenia:
gdzie: | L | - | długość niecki osiadania |
Lint | - | długość niecki osiadania wzdłuż warstw nad wyrobiskiem | |
Sint | - | osiadanie odpowiedniej warstwy |
Rozwiązanie według Pecka
Peck opisał poziome przemieszczenie na wyrobiskiem za pomocą następującego wyrażenia:
gdzie: | Lint | - | długość niecki osiadania wzdłuż warstw nad wyrobiskiem |
Sint | - | osiadanie odpowiedniej warstwy | |
Linf | - | odległość punktu przegięcia niecki osiadania od osi wyrobiska na powierzchni terenu |
Literatura:
Széchy, Károly, The art of tunelling,Budapest : Akadémiai Kiadó, 1966.